Over een nieuw relatieblad en de MRDH-middag op 27 april in Rotterdam.
MRDH = Metropoolregio Rotterdam Den Haag (zonder streepje!)
(Door Pieter Maessen, april 2012)
Metropoolregio’s zijn bestuurlijke constructies. Het gevaar bestaat dat door torenhoge bestuurlijke ambities meer wordt beloofd dan mogelijk is. Gelukkig staan er relativerende interviews in het eerste nummers van het relatieblad van de Metropoolregio Rotterdam Den Haag, dat verschijnt onder de titel #MRDH. (www.MRDH.nl)
In het artikel komen de hoogleraren Pieter Tordoir en Henri de Groot aan het woord. Zij leggen uit dat een stadsregio alleen een metropoolkarakter kan krijgen als van onderaf mensen, bedrijven en instellingen zo nauw met elkaar verweven raken dat je kunt spreken van een daily urban system. ‘De overheid kan dat hoogstens faciliteren,’ zegt Tordoir. Als twee markten van anderhalf miljoen mensen samensmelten tot één van drie miljoen, dan kun je opeens voorzieningen aantrekken die op een kleine markt niet lonen. Een metropool bereikt immers hoge toppen dankzij een brede basis.
De Groot benadrukt dat een metropoolregio al heel veel oplevert als de concurrentie tussen gemeenten afneemt. Ik zie dat momenteel nog niet gebeuren, maar wie weet of er binnenkort ergens een doorbraak wordt bereikt.
Vlaamse nevel
Tijdens een middag over de MRDH zei Jaap Modder (Knooppunt Arnhem-Nijmegen) dat het karakter van een stad als metropool vooral afhangt van de attitude van de inwoners. Zijn zij zich bewust zijn van de verbinding van hun stad met de wereld en hebben ze een open, internationale instelling?
Kristiaan Borret, stadsbouwmeester van Antwerpen, liet een kaart van de Vlaamse nevel zien, de zeer gespreide bebouwing waardoor openheid in de Vlaamse ruit is verdwenen. (De ruit is de regio van en tussen Brussel, Gent, Antwerpen en Leuven.) De mentaliteit van de Vlamingen is antistedelijk, zei Borret, terwijl ze toch echt deel uitmaken van een stedelijke samenleving. Velen wonen in een kleine, dorpse gemeente, maar ze werken in de steden werken en maken intensief gebruik van de stedelijke voorzieningen. Volgens het criterium van Modder hebben ze dus ook geen metropolitane mentaliteit. Antwerpen, Gent en Leuven zijn dus slechts provinciesteden. Voor Brussel gaat die conclusie niet op, die stad is te groot en heeft te veel internationale functies.
